اتفاقی در آبادان رخ داده است؛ آن‌جا در کنار اروند فوتبالی نمایش داده می‌شود که رنگش طلایی است. معلوم نیست چقدر این جنس بازی ادامه داشته باشد، مشخص نیست که چقدر صنعت نفت در کنار اروند اینگونه بندری بزند و برقصد و فوتبال را سیراب کند اما هر چه هست، امروز صنعت دیدنی است، شاگردان فراز دیدنی هستند.

آن‌ها را می‌توان دید، می‌توان لمس کرد و این همان کاری است که مردم آبادان در دمای بالاتر از 50 درجه انجام می‌دهند. آن‌ها شهر را تعطیل می‌کنند تا صنعت را ببینند، تا صنعت را فریاد بزنند و مثل برزیلی‌ها رفتار کنند. به صنعت نفت نگاه کنید، بومی‌هایی فوق‌العاده دارد، آنها دریبل زن هستند و جویای نام و بسیار منظم. در کنار این‌ها زوجی ساخته شده خطرناک و عجیب. زوج کرار و شیمبا.

کرار جاسم خوب بلد است به توپ ضربه بزند، او بلد است خوب پنالتی بزند، خوب سانتر کند و توپ را روی بند کفش هم تیمی‌اش فرود آورد. او در سه بازی ابتدایی، یک گل زده و دو گل ساخته است.

لوسیانو پریرا اما قصه دیگری دارد. او توپ را انگار دوست دارد، انگار وقتی می‌دود به جای پا با چشم آن را هدایت می‌کند. دریبل هفته سوم او را ببینید تا متوجه شوید چه می‌گوییم. شیمبا دریبل زن قهاری است. در کنار تکنیک فردی، این مهاجم برزیلی دو گل زده و یک پنالتی منجر به گل گرفته است.

شاگردان فراز در این سه هفته مدعی نشان داده‌اند، البته مدعی ماندن با مدعی شدن متفاوت است. برای مدعی ماندن شما باید حتما در تمام فصل اسیر بی‌پولی، تفرقه، حاشیه و پایین آمدن انگیزه نشوید.

به هر حال جو فوتبال آبادان این روزها هیجان زده است، آن‌ها چیزی را از شاگردان فراز در این چند هفته دیده‌اند که در ادوار گذشته‌ی لیگ برتر کمتر دیده بودند. آیا این شور و هیجان تا پایان لیگ هفدهم ادامه پیدا می‎کند؟