به گزارش خوزستان اسپورت و به نقل از ایسنا، غلامرضا قصاب اولین کشتی‌گیر خوزستانی است که در سال 1976 میلادی طعم شیرین حضور در المپیک را چشید. او به مدت هشت سال نیز کاپیتانی تیم‌ملی کشتی فرنگی ایران را برعهده داشت و در عرصه مربیگری به کشتی ایران و خوزستان خدمات ارزنده‌ای داشته است.

اما قصاب که سال‌ها است به کشتی دزفول و خوزستان رونق بخشیده تا حالِ عده‌ای از جوانان شهر با حضور در سالن کشتی، خوب باشد، از روز دوشنبه پس از یک تماس تلفنی مبنی بر تخلیه سالنِ در اختیارش، حال خوبی ندارد.

احسان قصاب، فرزند غلامرضا قصاب در گفت‌وگو با ایسنا به تشریح این موضوع پرداخت و اظهار کرد: سالنی که در اختیار پدرم بود، متعلق به آموزش و پرورش شهرستان دزفول است که در مدتی که به عنوان مستاجر در خدمت آن‌ها بودیم، واقعا از ما حمایت داشتند که از آن‌ها قدردانی نیز می‌کنیم اما برای‌مان جای تعجب است که چطور سالنی که حدود هشت ماه پیش یک کارشناس دادگستری آن را جهت تعیین اجاره بهای سالن قیمت‌گذاری و اعلام کرد که هیچ مشکلی ندارد، یک شبه متروکه و اعلام شد باید بازسازی شود.

وی ادامه داد: ای کاش کمی مهربان‌تر با یک پیشکسوت تماس گرفته می‌شد، نه این‌که از ما بخواهند یک ساعته سالن را تخلیه کنیم. پیشکسوت حرمت دارد و باید حرمتش حفظ شود. البته یک هفته پیش نیز به ما گفتند که قرار است از طرف کمیته نوسازی اتفاقاتی در این سالن بیفتد، اما نگفتند که باید سالن تخلیه شود.

فرزند غلامرضا قصاب گفت: ساعت 11 صبح روز دوشنبه با تلفن همراه پدرم تماس گرفته شد و گفتند سریعا بیایید و وسایل‌تان را ببرید. ابتدا فکر کردیم حرف و حدیثی باشد ولی وقتی وارد سالن شدیم، دیدیم که نصف وسایل‌مان جمع شده است و بعد هم گفتیم که دیگر جایز نیست وسایل‌مان در این محل بماند. پدرم نیز چهار طرف تشک کشتی را بوسید و بعد تشک و وسایل را جمع کردیم و آن‌ها را عقب یک وانت گذاشتیم و به خانه بردیم.

وی بیان کرد: پدرم 60 سال است که خاک کشتی را می‌خورد و درست نبود که حرمتش توسط عده‌ای شکسته شود. من نمی‌دانم چه اطلاعات اشتباهی به مدیر آموزش و پرورش دزفول داده‌اند که تصمیم به گرفتن حکم تخلیه گرفت، هر چند که پیش از این واقعا با ما همکاری خوبی داشتند. به هر حال ذهنیت ما این است که کسانی باعث شدند آموزش و پرورش تحت تاثیر قرار بگیرد و دستور به تخلیه سالن بدهد.

قصاب عنوان کرد: نکته مهم این است که سالن‌های دیگری هم در دزفول داریم که از سالنی که در اختیار پدرم بود، قدیمی‌تر هستند و نیاز به بازسازی دارند اما واقعا چرا اول باید دست روی این سالن بگذارند؟ می‌خواهیم بدانیم چه حساسیتی روی اسم "قصاب" است که ابتدا روی این سالن دست می‌گذارند؟ این رسم رفتار با یک پیشکسوت نبود. پیشکسوت حرمت دارد. تمام مربیان تیم‌ملی نیز هر کجا که پدر من را می‌بینند، او را استاد خطاب می‌کنند و حالا نباید با او به این صورت رفتار می‌شد. این‌که یک ساعت به ما برای تخلیه فرصت دادند یا یک هفته زمان می‌دادند، مهم نیست، مهم نوع گفتارشان بود که می‌توانست خیلی مهربانانه‌تر و در شان یک پیشکسوت باشد.

وی در پایان نیز گفت: پدرم تنها بر اساس عشق و علاقه‌اش به این رشته ورزشی در این سالن کار می‌کرد. این سالن را فعال کرد تا به جای این‌که چهار جوان به سمت فساد اخلاقی، مواد مخدر و هزار و یک شب‌گردی بروند، ‌به این سالن بیایند و انرژی‌شان را اینجا تخلیه کنند.