حمیدرضا عرب
نیم فصل نخست لیگ شانزدهم با همه تاریکیهایش به پایان رسید و از عصر دیروز نیم فصل دوم با دیدار تیمهای صنعت نفت آبادان و صبای قم آغاز شد.
در نیم فصل اول به واسطه تعطیلیهای پی در پی بارها شاهد افت محسوس کیفیت فنی بازیها بودیم و بسیاری از تیمها از این جهت لطمهها دیدند. بازیهای ضعیف و کم گل، مصدومیتهای پی در پی، تمرینهای فرسایشی و تکراری تیمها، اعتراضهای گسترده مربیان و روند پر فراز و نشیب بسیاری از تیمها - منهای یکی دو تیم مدعی - نتیجه وقفههایی بود که بدون اصول فوتبال باشگاهی را به چالش کشید.
وضعیتی که لیگ ایران در نیم فصل اول تجربه کرد را در هیچ برههای از زمان شاهد نبودیم و هرگز به یاد نداریم که مربیان ملی تا پیش از کیروش اینگونه فوتبال باشگاهی را از حرکت انداخته باشند. برنامهریزی ضعیف سازمان لیگ که برخاسته از تمکین به تمام خواستههای سرمربی تیم ملی بود، نه تنها تیمها را با کاستیهای بسیاری مواجه ساخت، بلکه در بخش سازماندهی و جلب توجه تماشاگران با شکست مواجه بود و هرگز میانگین قابل توجهی از حضور تماشاگران در ورزشگاهها به دست نیامد.
بیتردید اگر برنامهها طوری ترسیم میشد که تنها تیم ملی و آمادهسازیاش مورد توجه قرار نمیگرفت، میانگین حضور تماشاگران در رقابتهای باشگاهی افزایش مییافت و لیگ بینندههای بیشتری را در دل خود جای میداد. در نیم فصل دوم اما به واسطه حرکت پیوسته بازیها انتظار میکشیم تا بار دیگر این فرضیه اثبات شده در روزها و هفتههای آتی باز هم بر ما و بخصوص متولیان فوتبال روشن شود و ببینیم که برگزاری بیوقفه لیگ تا چه اندازه در حضور تماشاگران تأثیر مثبت خواهد داشت و سکوها به طرز چشمگیری مملوتر از نیم فصل اول خواهد شد.
در عین حال برگزاری همزمان بازیهای لیگ قهرمانان آسیا و ورود تیمهایی همچون استقلال خوزستان، پرسپولیس، ذوبآهن و استقلال تهران نیز مزید بر علت خواهد شد تا بر تعداد تماشاگران فوتبال افزوده شود. نتیجه این حضور احتمالا در بخش فنی تیمها نیز به وضوح نمایان خواهد شد و آنجا است که نظریه تماشاگر بیشتر، فوتبال زیباتر به نمایش درخواهد آمد.
آری فوتبال باشگاهی در غیاب تماشاگران و بدون برنامهریزی صحیح درجا خواهد زد و این وضعیت آسیبهایی جدی به بخش اقتصادی هم وارد خواهد ساخت و باید باور داشت که برای تحقق لیگی پویا، برنامهریزی صحیح رکن اصلی است.
خواسته یا ناخواسته لیگ در نیم فصل دوم همان است که باید باشد. لیگی که در آن تیمها به پیکار با هم فراخوانده خواهند شد و آن رخوت و سردی که نیم فصل اول بارها مزه گس و کالش را چشیدیم وجود نخواهد داشت و فوتبال باشگاهی در مسیری قرار خواهد گرفت که از همان ابتدا نیز باید میگرفت.